Oczywista niewidzialność

W ostatnim tygodniu, wydarzyło się kilka pozornie niezwiązanych ze sobą, a jednak pokrewnych historii. Bardziej lub mniej połączonych z aktualnym stanem rzeczy, który z pewnością dokucza każdemu z nas. Mówiłem już o marzeniach, o pokonywaniu barier, wyjściu z własnej strefy komfortu, a właśnie ta cecha jest jedną z najistotniejszych podczas zmagania się z codziennością i jej wybojami, mowa o odwadze.

Superbohater życia codziennego Nie piszę tutaj o odwadze godnej postaci granej przez Adonisa zdolnego do nadnaturalnych czynów, zmieniającego bieg czasu i przeobrażającego się w herosa rodem z Marvelowskich produkcji. Nie mówię również o odwadze, której szczytem jest odbieranie zaproszeń na wywiady, czy tworzenie medialnego szumu... Świat Zatrzymał się na chwilę i pokazuje nam tak liczną gamę bohaterów. Lekarze, sprzedawcy, ochroniarze, wszyscy ci, których nie wymieniłem, a ich służba musiała trwać pomimo panującego zagrożenia, ale czy to jedynie bohaterowie? Wydaje mi się, że ludzie widzą, to co chcą zobaczyć. Strach, szarość dnia codziennego nie pozwala dostrzegać czegoś więcej. Teoretycznie każdy z nas wie, że życie, to gama wielu barw, a jednak szarość staje się szczytem możliwości. Spotykając na swojej drodze inne barwy, boją się i tak powstaje fobia, strach przed nieznanym. Inny znaczy gorszy… Moja postawa wskazująca na bycie innym, to nie bunt, to nie chęć pokazywania i wzbudzania kontrowersji. Bycie innym od reszty, to nie postawa na przekór, to otwartość na nowe doświadczenia, możliwość popełniania własnych błędów. To wyjście z szarych ram społeczeństwa. Nigdy nie starałem się dopasowywać, choć wielokrotnie ludzie starali się bym odczuł, że jest inaczej. Inne znaczy gorsze, a fakt, że ktoś może czuć się z tym szczęśliwy – to kompletna zgroza.

        Nasze postępowe społeczeństwo stawia przed nami wyboiste ścieżki, wytycza cele, ale czy na pewno chcemy żyć na warunkach, które dyktują nam inni? Czy można żyć na tyle odważnie, by finalnie wyjść spoza schematów? Przypomina mi to bardzo dobry cytat, a mianowicie „masz w życiu to na co się odważyłeś” lub „do odważnych świat należy” - a ja właśnie tego chciałem...by świat był mój.

Definicja odwagi. Niby wszyscy wiemy, co oznacza słowo odwaga, śmiało z marszu każdy podałby kilka przykładów. Tak naprawdę, co człowiek, to jego osobista definicja, ilu ludzi tyle możliwości i przykładów. Dla mnie odwaga, to prowadzenie samochodu, dla innego wystąpienie publiczne. Tak naprawę  istnieje masa definicji, która jednym będzie się wydawała błaha i przyziemna, a innym powodem do poklasku. Waga naszych działań, to nie opinia innych, a przełamywanie własnych barier i brnięcie pod prąd przez przeszkody, jakie tworzy nam umysł i wszystkie czynniki, które nas otaczają. Jeśli mamy odwagę, by zmierzyć się z własnym strachem – czujemy, że pokonaliśmy Kolejny stopień na drodze życia.

"Jeśli w życiu nie ma miejsca na odwagę, to wszystkie inne cnoty są bez znaczenia." - Winston Churchill

Przez wiele lat pracując z ludźmi, czy to starszymi, czy młodzieżą, wiem jedno. Na pozór każdy z nas jest taki sam, ale każdy  boryka się z innym przejawem odwagi. Wielu ludzi niezależnie od wieku i doświadczeń, muszą zdobyć odwagę, by każdego ranka wstać z łóżka będąc ciężko chorym. Wiele kobiet na powiekach nosząc nieprzespane noce, po czuwaniu przy swoich dzieciach, rano nakłada makijaż, przyklejając uśmiech - ma odwagę wyjść do pracy, mając serce pełne obaw o swoje potomstwo. Mimo że niejednokrotnie nasz prywatny świat się wali, nie pokazujemy tego w świetle dnia. Poza tak wieloma aspektami, które nas od siebie różnią, są cechy, które nas spajają i czynią zwykłymi śmiertelnikami, a jednocześnie herosami we własnym świecie. Musimy podejmować ryzyko, możemy zostać za to skrytykowani, odstając od szeregu. Krytykę zawsze spotkamy na swojej drodze, w momencie walki o siebie, inni niechętnie patrzą na cudze szczęście, lepiej im znosić widok głazów u kostek, by fałszywie współczuć.

          Moją odwagą jest życie na własnych zasadach, popełnianie błędów i branie za nie stuprocentowej odpowiedzialności. Odwaga to nie skok ze spadochronu, czy inny ekstremalny wyczyn, ale to codzienne życie i podejmowanie decyzji, które mają na nas wpływ. Zmiana pracy, zakończenie związku, czy inne sfery naszego życia.

Odwaga to bycie kolorowym pośród szarości, pokazanie, że można zrobić coś inaczej – nie raniąc. Szacunek i tolerancja dla świata, który nas otacza, który tworzy z nas jeden wspólny organizm. Aby móc być odważnym, musimy wyjść z szufladki zwanej komfortem, spojrzeć z innej perspektywy. W tym świecie pełnym obłudy, odwagą nazywamy wypowiedzenie magicznych słów, jak: dziękuję, przepraszam... 

Z tego miejsca doceniam odwagę wszystkich, którzy zdobyli się na ten jeden krok, któremu zawdzięczają lepszą przyszłość, czy to dla siebie, czy dla dobra swoich bliskich. To powiedzenie „nie” - kiedy czujesz się słaby, to opieka nad starszą osobą, to pokonywanie słabości, kiedy cały świat jest przeciwko Tobie, to walka o prawa, o marzenia. Czasem jeden krok może zmienić bieg wydarzeń i to właśnie te kroki, są najcięższe, one szczególności zasługuje na owacje. System zero jedynkowy Świat to nie magiczna kraina, w której życie za sprawą magicznej różdżki zmieni się w historię pełną wielkich ludzi, pokonujących przeszkody z niebywałą gracją, nie odnosząc przy tym żadnych strat. Jestem świadomy tego, że w życiu nie mam wpływu na wszystko, staram się jednak skupiać na kwestiach, które mógłbym pchnąć do przodu, nadać im sensu, tchnąć życie.

Odwaga to bardzo cenna cecha, ale nie zawsze otwiera przed Tobą drzwi, jednak lepiej chociaż przekonać się czy dla Ciebie są otwarte, zamiast tkwić i spoglądać na nie. To ja mam wpływ na kształtowanie rzeczywistości i to ja muszę zdobyć się na ruch.

Bez odwagi świat stanąłby w miejscu i  stalibyśmy ciągle pod ściana. Bez szczęścia, możliwości perspektyw i poczucia spełnienia. Spotykam na swojej drodze wielu ludzi i wiem ze strach ma tylko wielkie oczy, bo ludzie “inni” mają wybitne umysły, by go pokonać i dążyć do szczęścia.

" Courage don't you dare fail me now" Celine Dion